Agnieszka Pietrzyk "Pałac tajemnic"

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Replika.

Chyba każdy z nas lubi tajemnice. Sekretne historie, sięgające odległych lat, minionych zdarzeń, będące ścisłym powiązaniem z ludźmi niegdyś żyjącymi. I dokonującymi takich, a nie innych wyborów i czynów. Bo należy pamiętać, że czas płynie, a krzywdy wracają i uderzają ze zdwojoną siłą. A zraniony człowiek potrafi czekać latami na sprawiedliwość, karmiąc się przez ten czas smakiem nadchodzącej zemsty.

W książce Agnieszki Pietrzyk „Pałac tajemnic” mamy do czynienia z okrutnym morderstwem rosyjskiej rodziny Reznikowów, zamieszkałej w starym pałacu na Mazurach. Przed wojną posiadłość należała do pruskiej rodziny arystokratów, von der Groebenów. Obecnie mieści się w niej dziesięć mieszkań gminnych, w których żyją ludzie, będący modelowym przykładem niemal każdego reprezentanta polskiego społeczeństwa. Tutaj autorka świetnie dobrała postaci dramatu, ukazując nam osoby z różnych warstw społecznych, będące w różnym wieku, z różnym wykształceniem i poziomem intelektualnym. Mamy profesora i drobnego gangstera, rodzinę pijaczków i samotną matkę po przejściach, starszą panią o niemieckich korzeniach i tajemniczego samotnika i wreszcie rodzinę Rosjan, Ludmiłę, Wołodię i ich córkę Sonię, którzy są ofiarami okrutnego morderstwa.

Do pałacu przybywa Alicja Prus, autorka kryminałów, która chce zebrać materiał i napisać książkę o zagadkowym zabójstwie. Alicja zamieszkuje w lokalu, który zajmowali Reznikowowie i zaczyna swoją pracę. Sukcesywnie spotyka się z mieszkańcami i odkrywa ich tajemnice i prawdziwe twarze. Bo pozory mylą, ludzie są drapieżnikami i stosują idealne kamuflaże. Alicja drąży coraz głębiej, wyciągając na światło dzienne sekrety, które dla niektórych powinny dalej tkwić w ciemnym zakamarku. Jednocześnie poznajemy ułamki życia i przeszłości bohaterki, co też jest dla czytelnika niezłym przeżyciem.

Powieść napisana jest w atmosferze kryminalnego śledztwa, tajemnicy, skandalu i historii, która sięga kilkadziesiąt lat wstecz. Autorka ukazuje ludzki los i ludzkie charaktery, obnaża ich niedoskonałość, pragnienie władzy, bogactwa, uznania. Ukazuje wszystkie wady, słabości, niedoskonałości. Jest morderstwo, jest olbrzymia grupa podejrzanych, tajemnica i wydarzenia z przeszłości w tle. A może to tło powinno być pierwszoplanowe? A może Alicja jest kim innym, niż wszyscy sądzą? A może, tak jak w kryminale Agathy Christie, o którym zresztą wspomina autorka, to była zmowa i winni są wszyscy mieszkańcy pałacu? Może, może, może… A może po prostu przeczytajcie ten wciągający kryminał i przekonajcie się na własnej skórze?

Polecam, zachęcam, historia wciąga, czyta się ją jednym tchem, a na koniec… na pewno niejednego czytelnika zaskoczy. Bo należy pamiętać, że pozory mylą, a na każdego trzeba patrzeć tak, jakby miał dwie twarze. Bo każdy człowiek takowe posiada. A na pewno posiadają je mieszkańcy Pałacu Tajemnic.