Los czasami jest bardzo kręty, ale prawdziwa miłość pokona wszystko...

Trailer do Zakrętów losu

(przynajmniej warto w to wierzyć) A ja... a ja lubię o tym pisać.

Dwóch braci. Jeden z nich zostaje adwokatem, drugi... działa w zorganizowanych grupach przestępczych. Dlaczego? Co go do tego skłoniło. Tego jeszcze nie wiecie, ale i te karty zostaną odkryte.

Ona, Kasia, zakochuje się w chłopaku swej przybranej siostry. Potem, po latach, Katarzyna zostaje prokuratorem.

Walczy z przestępcami, takimi jak brat jej byłego ukochanego. I nie wie jeszcze, że znajdzie się na sali sądowej razem ze swoją byłą i jedyną miłością. A ludzie, dla których życie ludzkie jest mniej warte niż paczka prochów, postanowią usunąć ze swej drogi wszelkich przeciwników.

Książka "Zakręty losu" jest wprowadzeniem do trylogii o rodzinie Borowskich, o Krzyśku i Łukaszu, zwanym "Lukasem". Jest moją ukochaną historią, akcja rozgrywa się na przestrzeni kilkunastu lat w moim mieście, czyli we Wrocławiu.

Pod koniec 2011 roku ukaże się druga część "Zakręty losu-Braterstwo krwi", w której więcej do powiedzenia będzie miał Łukasz Borowski, a Krzysiek znajdzie się w sytuacji nie do pozazdroszczenia.

- Nie uciekam. To nie tak. Wiem, że się boisz, ja też się boję. Każdego dnia. Każdej nocy. Że znowu coś się stanie. Ale nie boję się o siebie. Ciągle mam przed oczami twój obraz, wtedy gdy znalazłem cię w tej piwnicy. - Jęknął cicho, trzymając ją tak mocno, że prawie nie mogła oddychać. - Chciałbym, żeby ktoś skasował mi moją pieprzoną pamięć, żeby wytarł te cholerne wspomnienia, które ciągle we mnie siedzą i wracają, wracają... I męczą mnie. Te obrazy... Ty pobita, w szpitalu... Nasze dziecko... Boże... Już by chodziło, mówiłoby mamo, tato... - wbił silne palce w jej ramiona, na pewno sprawiając jej ból, ale ona nie zwracała na to uwagi, tylko gniotła w dłoniach jego marynarkę i wtulała w nią mokrą od łez twarz.

- Dlaczego mi tego nie mówisz? Krzysiu? Dlaczego ciągle dusisz to w sobie? Nie możesz tego robić... Nie możesz... - szlochała, a on trzymał ją w mocnych objęciach, ale jego twarz przypominała maskę.
- Katka. Nie chcę do tego wracać. To, że siedzi to we mnie... to nie może zaważyć na naszym wspólnym życiu.
- Ale we mnie też to siedzi. I zawsze będzie.
- Wiem. Dlatego musimy to zdusić. I nie pozwolić na to, żeby kiedykolwiek się wydostało. Bo to tak, jakbyśmy ciągle żyli z tymi wszystkimi chorymi rzeczami. Jakby cała ta pierdolona mafia rozlokowała się w naszym domu i nie miała zamiaru go opuścić. Jeśli nazywasz to ucieczką... to może tak jest. Bo nie chcę, żeby te gnoje zawładnęły twoim życiem. - Krzysiek odsunął Kaśkę i spojrzał w jej zapłakane oczy.
- A twoim mogą? - szepnęła.
Mężczyzna zacisnął szczęki i spojrzał gdzieś ponad jej głową.
- Chcę tylko żyć normalnie. Chcę, żebyś była bezpieczna. Żebyś była szczęśliwa.
- Jestem szczęśliwa. Jeśli tylko ty jesteś przy mnie. - Powiedziała już spokojniejszym głosem,
obejmując jego twarz dłońmi.
Rzucił jej szybkie spojrzenie, ale dostrzegła w jego oczach coś na kształt bólu i żalu.
- Będę przy tobie. Zawsze. Ale nie pozwolę, żeby znowu dotknęło cię to całe gówno. Już nigdy do tego nie dopuszczę. - Powiedział tak zimnym i twardym tonem, że Kaśka miała wrażenie, że nie rozmawia z nim, tylko z jego bratem, który właśnie w taki sposób zawsze zwracał się do ludzi.
- A ja nie pozwolę, żebyśmy znowu przechodzili przez to osobno. - Ona też powiedziała to twardym tonem, pocałowała go, wytarła policzki i wyszła, nie patrząc na ściągniętą twarz męża.

A zły brat? Lukas? Czy naprawdę jest taki zły? Z gruntu? Z natury? Czy Lukas ma serce? I czy to serce potrafi kogolwiek kochać?

Gdy wszedł do mieszkania, po cichu otwierając drzwi, żeby ich nie obudzić, zobaczył lekką poświatę dochodzącą z salonu. Zajrzał do środka i dostrzegł Magdalenę, śpiącą na jego sofie. Leżała na boku, dłonie ułożyła pod lewym policzkiem i oddychała cicho i spokojnie.

Czekała na niego...
Zrzucił kurtkę, okulary, poszedł do łazienki, wyjął szkła kontaktowe, umył twarz i dłonie i wszedł do salonu. Od razu napotkał jej spojrzenie.

Oczekujące.

Ciepłe.

Pragnące.

Wiedział, że teraz... nadeszła pora spowiedzi.

Ona będzie jedyną osobą, która pozna prawdziwego Łukasza Borowskiego.

A potem... wszystko będzie zależeć tylko i wyłącznie od niej.

- Czekałam na ciebie, ale zasnęłam - uśmiechnęła się niepewnie.
- Miałem spotkanie. Ale urwałem się - usiadł w fotelu i patrzył na nią bez uśmiechu.
- Spotkanie w twoim klubie?
- To nie jest mój klub - westchnął.
- Łukasz - wstała i podeszła do niego. - Jeśli... jeśli to jest dla ciebie trudne... rozumiem. Sama wiem jak ciężko jest mówić o strasznych rzeczach, o sprawach, o których chciałoby się zapomnieć. Ale... chciałabym zrozumieć. - Stała i patrzyła na niego z góry.
- To jest trudne. Ale zrobię to. Pierwszy raz życiu. A potem... - Zacisnął szczęki. - Potem... znienawidzisz mnie...
- Kim jesteś, Łukasz? - Spytała cicho, siadając na sofie i patrząc na mężczyznę, który oddychał ciężko i zaciskał szczęki, miotany wewnętrznymi rozterkami.
Jak zacząć?
Co powiedzieć?
Wreszcie, wziął głęboki wdech i zaczął mówić.
- Jestem przestępcą. Od siedemnastego roku życia działam w zorganizowanych grupach przestępczych. Zacząłem już w liceum, handlując prochami. Potem zaliczyłem dwa lata studiów, cały czas dilując i w końcu przerwałem studia, bo miałem już tyle kasy, że uznałem, że to będzie mój sposób na życie. - Łukasz mówił obojętnym tonem, patrząc jej prosto w oczy. - I tak się zaczęło. Wyprowadziłem się z domu, doprowadzając moich rodziców do rozpaczy. Rzuciłem się w wir nocnego życia. Wiesz... łatwa kasa, łatwe dziewczyny, wieczne imprezy. Zadymy, bójki, potem doszły większe sprawy, pobicia na zlecenie, porwania, wymuszenia, zbieranie haraczy z dyskotek. Piąłem się coraz wyżej, przejmowałem knajpy, kluby, rynek dilerki. Odnalazł mnie jeden człowiek, który działał na wschodzie kraju, jeden z ludzi Siergieja, szefa bułgarskiej mafii. Zaprosił do Rzeszowa, poznałem głównego bossa. Zaproponował mi przejęcie interesów w zachodniej części Polski. I tak zostałem szefem. Stałem się Lukasem. Zimnym skurwielem. - Spojrzał na nią uważnie. - Nadal chcesz słuchać?

Jeśli porwała Was historia Krzyśka, Kaśki i Łukasza, to możecie być pewni, że w "Zakrętach losu-Braterstwie krwi" będzie się działo jeszcze więcej. Będzie dużo rozgrywek mafijnych, Lukas niczym romantyczny bohater przejdzie przemianę (ale nie szalejmy, nie do końca), będzie też występował jako agent pod przykrywką.

Tak będzie wyglądała okładka tej drugiej odsłony o braciach Borowskich: