Teresa Monika Rudzka "Singielka"

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Skrzat.

Czasami warto przeczytać coś o życiu innego człowieka. O poszukiwaniu swojej drogi, radzeniu z przeciwnościami losu, o walce o niezależność, o próbie uwolnienia się od wpływu innych, o unikaniu toksycznych ludzi, którzy we krwi mają chęć zatruwania życia bliźnim. 

Taką właśnie opowieścią jest książka Teresy Moniki Rudzkiej, pod tytułem "Singielka", wydana przed wydawnictwo Skrzat. To kolejna część z serii "Smak dorosłości", opowiadająca o młodych ludziach, którzy próbują odnaleźć się w bolesnej rzeczywistości i ułożyć swój przyszły los. Bohaterką "Singielki" jest Roberta, którą poznajemy w momencie, gdy uczestniczy w pogrzebie swojej najmłodszej upośledzonej siostry. Dziewczyna ma jeszcze jedną siostrę, także lekko upośledzoną, dwóch braci, matkę i ojca, który za kołnierz nie wylewa. W domu panuje bieda, Roberta jest odludkiem i marzy o tym, aby wyrwać się z tego impasu. Nie jest jednak przykładem słabej i wykorzystywanej dziewczyny, wykazuje daleko idącą nieustępliwość, aby zrealizować swoje zamierzenia. Jesteśmy świadkami jej wzlotów i upadków, miłości mniej i bardziej udanych, porażek zawodowych i sukcesów. Roberta po skończeniu liceum podejmuje swoją pierwszą pracę, wkrótce kończy studia, dorabia sprzedając polisy ubezpieczeniowe. Wychodzi za mąż, rozwodzi się, wyjeżdża zagranicę. I wciąż... szuka miłości.

Książka Teresy Moniki Rudzkiej to obyczajowa historia z nutką czarnego humoru w tle, a także domieszką ironii i gorzkiej prawdy o ludzkich charakterach. Książka napisana jest w pierwszej osobie, czyta się ją dobrze, czasami pobudza do rozmyślań nad własną drogą, którą przyszło człowiekowi iść. Myślę, że to właściwa lektura dla młodych osób, które zaczynają wkraczać w dorosłe życie i zastanawiają się, czy dana podjęta decyzja była właściwa. Zachęcam, to doskonała lektura dla zaczerpnięcia oddechu i spojrzenia na siebie i na ludzi nas otaczających.